Inspirerend voorbeeld van ondernemerschap
Wie de fraaie praktijk ziet, kan bijna niet geloven dat Jolanda nog maar twee jaar actief is in het pedicurevak. Ze vertelt: “Ik was gastvrouw bij een tv-studio en werkte in een restaurant. Alles parttime, want ik vond het belangrijk om de kinderen goed groot te brengen. Ik had zelf een moeder die altijd thuis was als ik uit school kwam en heb daar warme herinneringen aan. Altijd bleef mijn plan: als de kinderen een jaar of zestien zijn, dan wil ik iets voor mezelf doen. Iets opbouwen, iets ondernemen. Ik heb met allerlei ideeën gespeeld, van een eigen restaurant beginnen tot iets met scrapbooking doen, een creatieve hobby waar ik veel plezier aan beleefde. Rond 2018 begon ik steeds sterker na te denken over het pedicurevak. Ik was zelf bij een pedicure geweest en vond het mooi dat je veel contact met de mensen hebt en medisch bezig bent. Ik loop drie keer in de week hard en ben erg geïnteresseerd in het menselijk lichaam, in sport en bewegen. Toen ik op de website van PediRoda de opleiding Sportpedicure zag staan, wist ik: dit is het! Het was inmiddels 2020 en de coronacrisis brak uit. Dan vraag je je wel af: moet ik nu wel gaan beginnen? Maar een vriendin zei: ”Ga het gewoon doen!” Ik ben dus in het diepe gesprongen. De leerstof vond ik gelijk leuk en interessant. Ik heb me helemaal gefocust op de studie. Het was spannend, want sinds mijn twintigste had ik nauwelijks meer in de boeken gezeten. Ik moest echt weer leren leren. Aanvankelijk werkte ik heel chaotisch, tot mijn dochter me een paar goede tips gaf, zoals: “Alles opschrijven en herhalen.” Dat hielp en toen zat ik helemaal in de flow. Na de basis ben ik gelijk doorgegaan voor medisch pedicure, dat ik al in acht maanden heb afgerond terwijl er gemiddeld anderhalf jaar voor staat. In de zomer van 2022 heb ik mijn diploma gehaald.”
Thuis starten
Na haar basisdiploma heeft Jolanda in een slaapkamer een praktijkruimte ingericht: “Het was klein, maar netjes en compleet. Daar ontving ik mijn oefenmodellen en later mijn eerste klanten. Op mijn oproep voor modellen op Facebook is veel gereageerd. Ook legde ik kaartjes bij de supermarkt neer. Aanvankelijk vroeg ik een bescheiden bedrag, maar het tarief heb ik snel laten stijgen. Wat hielp is dat ik gelijk een professionele website heb laten maken door een vriend die ook de portretfoto’s in deze reportage maakte. Ik heb echt gemerkt: je moet jezélf laten zien. Potentiële klanten kijken niet naar plaatjes van voeten op de site, maar naar de mens die voor hun voeten gaat zorgen. Ze willen een ‘klik’ voelen: wie zit er achter die pedicure? Dat geldt ook voor Facebook. De meeste mensen vinden me online, via mijn website. Daar staat nog geen online agenda op, maar daar wil ik wel naar toe werken nu mijn agenda steeds voller wordt. Ik heb ook gelijk een tweede simkaart gekocht met een apart nummer voor mijn zaak.”
Naar een praktijk
Jolanda’s werkkamertje werd al snel te klein: “Ruim dertig procent van mijn klanten zijn ouderen. De trap was voor sommigen bezwaarlijk. Als klanten (te) vroeg kwamen, moest ik de behandeling onderbreken om hen binnen te laten en ik had geen wachtruimte. Het kostte veel tijd voor ze eindelijk in de behandelstoel zaten. Kortom: ik wilde sneller en vooral efficiënter gaan werken. Ik ging rondkijken naar praktijkruimtes in Baarn, maar de locatie luistert nauw. Mijn broer werkt in de bouw en vertelde dat hij in Sportze! het voormalige magazijn moest verbouwen tot twee praktijkruimtes. Een voor een podoloog en de ander zou verhuurd gaan worden aan een fysiotherapeut of een andere paramedicus. Er ging meteen een belletje bij me rinkelen. Ik ging kijken en was blij verrast dat de ruimte zo licht was door de twee ramen. Ik heb gelijk gevraagd of ik de kamer mocht huren. Dat kon! Het mooiste was: ik kon nog allerlei dingen laten aanpassen aan mijn eigen wensen, zoals de indeling, een waterpunt en een keukenblokje. In de zomer kan ik de deur openzetten naar de besloten tuin. Mijn broer en mijn man hebben alles voor me gemaakt en nu zit ik hier sinds november op mijn droomplek. Mijn klanten zijn ook helemaal blij met de verhuizing. Het is een ideale plek, midden in het dorp. Er zijn veel gratis parkeerplaatsen in de buurt, maar 85 procent van mijn klanten komt met de fiets.
Afwisseling
Deze praktijk voelt echt als een volgende stap. Ik werk nu dinsdag en vrijdag een lange dag van 10 uur ’s ochtends tot s’ avonds negen uur. Op zaterdagmiddag ben ik ook open. Daarnaast ga ik op woensdag nog naar ambulante klanten. Het zijn er nog zo’n acht. Aanvankelijk had ik gedacht dat ik meer ambulant zou werken, maar ik vind het erg zwaar voor mijn rug en ik neem dan ook geen nieuwe ambulante klanten meer aan. Ik werk een dag per week in een verzorgingstehuis waar ik de voeten van 32 dementerende bewoners behandel. Die afwisseling vind ik heel plezierig en ik vind de bewoners zulke lieve mensen. De verzorgenden hebben me geleerd hoe ik moet omgaan met cliënten die bijvoorbeeld over een ouder of partner spreken alsof die nog leeft. Niet corrigeren, maar de vraag terugleggen en meegaan in hun wereld. Dan voorkom je paniek en verdriet. De problematiek aan de voeten is hetzelfde als bij de klanten in de praktijk, alleen zie ik minder eelt omdat ze nauwelijks meer lopen. Ik zie vaak dat hun huid vastgroeit aan de nagel. Als je de nagel wil knippen, moet je eerst voorzichtig het velletje losmaken, anders maak je de huid stuk. Ik heb daar geen aparte werkplek, maar ga van kamer tot kamer. In mijn eentje ja, maar zolang ik de bewoners rustig benader gaat het meestal goed. Je moet vooral niet willen haasten…”
Efficiëntie
Haasten is niet hetzelfde als efficiënt werken, vindt Jolanda: “Ik heb aandacht en rust voor de klant, maar ik heb het afgelopen jaar ook heel precies gekeken naar al mijn handelingen. Wat kan sneller? Wat heb ik echt nodig? Wat is handig? Zo gaat de ultrasoon mee in de koffer naar het verzorgingshuis, zodat ik daar gelijk kan reinigen en desinfecteren. Ik werk met één freesje alle nagels af, twee voeten achter elkaar. Ik heb zo’n brede top twin, dat gaat prima. Dan pak ik daarna pas het volgende freesje. Dat scheelt tijd met verwisselen en schoonmaken. Mijn nieuwe behandelstoel heb ik mede uitgezocht op de ‘memorystand’. Een stoelmotor loopt best langzaam. Als ik de knop ingedrukt moest vasthouden tot de stoel in de juiste stand was, kostte me dat bijna een minuut. Nu druk ik op de knop, ga dingen klaarzetten en zit gereed als de stoel in eenmaal positie is. Achter de stoel van de cliënt hangt een klok zodat ik kan zien hoe lang ik bezig ben. Ook voor het bepalen van mijn prijs wil ik weten hoe lang ik over alle behandelingen doe. Aanvankelijk keek ik wat collega’s in de buurt vragen, maar nu ik hier zit en huur moet betalen, ga ik mijn eigen prijzen vaststellen op basis van de daadwerkelijke kosten.” Jolanda is blij dat ze gelijk doorgegaan is voor medisch pedicure: “Ik kijk graag naar de oorzaak van het probleem. Ik wil niet iedere zes weken een likdoorn weghalen, maar weten waar die nou vandaan komt en het probleem voorkomen. Het is geweldig dat podoloog David Bosman nu in de praktijkruimte naast mij zit. Hij is eigenaar van Sportze! en in juli afgestudeerd als registerpodoloog. Hij vertelt me veel over de mogelijkheden van zolen. Soms stuur ik mijn klanten door voor een adviesgesprek met David en ik loop soms even binnen met een vraag. Andersom vraag ik hem mee te kijken bij als ik er niet gelijk uitkom met een klant. Ik zie het echt als samenwerken: podologen kijken nauwelijks naar de nagels en de huid en ik leer juist veel over houding en spieren. Met welke oefening een klant stramme spieren kan oprekken bijvoorbeeld.”
Sport
Ondertussen is Jolanda doorgegaan met de specialisatie waardoor ze in het vak geïnteresseerd raakte: sport. Jolanda: “Medisch Pedicure Sport was een heel leuke opleiding met drie dagen praktijklessen en drie dagen webinars. Deze hybride vorm van leren bevalt me erg goed. Ik overweeg om de opleiding oncologische voet ook bij PediRoda te gaan volgen. Over twee weken doe ik examen. Hoewel er veranderingen op komst zijn, wil ik toch het geregistreerde diploma halen. Vooral omdat ik zelf veel sport. Ik heb zoveel geleerd van docente Ellen Brink. Ze gaat diep in op de processen in het lichaam, zoals celdeling, doorbloeding en hersteltijd. Praktisch hebben we ook veel geleerd: blessures onder handen nemen en medical taping. Ik kijk nu anders naar de grote variatie in sportschoenen. Zodra ik mijn diploma heb, ga ik natuurlijk adverteren in het verenigingsblad van mijn Atletiekvereniging BAV. Ik ken daar veel mensen, vooral de 150 sporters die hardlopen. Inmiddels zijn er zo’n twintig leden klant bij me. Ik trainde bij BAV atleten van alle leeftijden, beginners en gevorderden. Vooral starters begeleiden vond ik leuk: in 7 weken van 0 naar 25 minuten hardlopen. Daar komt ook veel motivatie bij kijken en vooral: opbouw van training. Mensen gaan vaak te ver in het begin. Dan is de balans zoek tussen belasting en belastbaarheid, er ontstaan blessures en ze haken af. Dat is zo jammer. Het geheim is: niet gelijk te ver gaan, maar wel regelmatig blijven lopen, idealiter drie keer in de week. Zorg altijd voor een hersteldag tussen de trainingen en prikkel de spieren dan de dag erna met een volgende training. We doen ook veel core-training, want hardlopen doe je met je hele lichaam, niet alleen met je benen. We beginnen met 6 x 1 minuut. Het groepsgevoel is belangrijk. Het slot van de serie is altijd geweldig: na een parcours van 25 minuten door het bos staan alle atleten van de vereniging in een soort erehaag om de nieuwe lopers met applaus te verwelkomen. Door de nieuwe zaak heb ik het te druk om training te geven, maar ik loop zelf nog wel drie keer in de week: baantraining en duurlopen. Iedere zaterdagmorgen ga ik eerst tien kilometer rennen, dan douchen en om twaalf uur zit ik vol energie klaar om mijn klanten te ontvangen. Je mind wordt ook fit van het lopen. Ik denk dat het hardlopen me helpt om de – soms verdrietige – verhalen van mijn klanten los te laten.
Resultaat
Door het sporten en training geven heb ik veel geleerd over mensen motiveren. Dat helpt bijvoorbeeld bij het behandelen van mycosenagels met schimmelspray van HFL en Dadi Oil. Zo’n traject moet je echt anderhalf jaar volhouden. Als een klant komt, vraag ik dan ook: Ga je dat echt doen? Ik kijk hem of haar recht in de ogen en als ik twijfel zie, dan verkoop ik de producten gewoon niet. Anders krijg ik de schuld dat het niet werkt. Een klant zei eerlijk dat hij het niet zag zitten, maar bij de volgende afspraak kwam hij erop terug en wilde toch aan de slag. Hij is nu erg trouw en na een half jaar zien we echt verbetering. Ik maak foto’s om het verschil zichtbaar te maken.”
Persoonlijke groei
Zo langzamerhand krijgt Jolanda meer contact met collega-pedicures in Baarn: “Sommigen sturen klanten naar me door. Ik heb een contract met een podotherapeut die al zijn relaties uitnodigt voor een jaarlijkse bijeenkomst en daar hoop ik meer collega’s te ontmoeten. Met Marian de Wit van ‘Doe me Teen’ uit Alkmaar heb ik samen de opleidingen gedaan en met haar bel ik bijna dagelijks over het vak. Dat is heel plezierig. Marian heeft ervoor gezorgd dat ik nu in VoetVak+ mijn verhaal vertel. Dat had ik een paar jaar geleden niet kunnen denken. Na de basisopleiding was ik verlegen: hoe presenteer je je als pedicure? Dan belt de eerste klant op je zakelijke nummer en ben je helemaal nerveus. Maar nu weet ik: je moet het doen. Je moet je laten zien en ‘reclame’ maken voor jezelf. Ik sta voor mijn vak, voor wat ik weet en kan. Ik ben de afgelopen jaren persoonlijk gegroeid en zelfverzekerder, sterker geworden. Pedicure worden heeft me zoveel gebracht. Ik ben er.”
